Менимча, мактаб дастури кўпинча болаларнинг ўқишга бўлган иштиёқини сўндиради. Биз шу мавзуда баҳслашдик: мактабда «Уруш ва тинчлик»ни ўқитиш керакми? Менимча, йўқ. Бу асар ўсмирлар учун эмас. Агар бу адабиётлар мактаб дастурида бўлмаса, уларни ҳеч ким ўқимайди, деган машҳур қарши фикр бор. Бунда жон бор. Эҳтимол, мумтоз асарларнинг аксариятини фақат мактаб дастурига киритилгани учун ўқигандирмиз. Масалан, мен 8-синфда Чернишевскийнинг «
Нима қилмоқ керак?» асарини ўқиганман, лекин унинг мазмуни эсимда йўқ.
Ишончим комилки, мактаб адабиётлари рўйхатини қайта кўриб чиқиш ва унга замонавий болалар ва ўсмирлар китобларини — ёрқин, жонли, бугунги авлод тилида ёзилган асарларни қўшиш керак. Масалан, «
Гарри Поттер» ҳақидаги китобларда ҳам меҳр, адолат, дўстлик каби қадриятлар ҳақида сўз юритилади, фақат болалар тушунадиган тилда. Менимча, мактаб ўқувчилари
Толстой,
Радишчев ва
Чернишевскийдан кўра Гарри Поттерни кўпроқ қизиқиш билан ўқиган бўларди.
Мактаб дастури, фикримча, ортиқча юк бўлмаслиги, аксинча мутолаага бўлган қизиқишни уйғотиши керак.
Чунки китоб ўқиш одати инсонда кейинчалик бир умрга қоладиган кўникмага айланади.